Oriënteren in Zorg en Welzijn: zó ging Jade aan de slag

Ik heb vier jaar lang Daltononderwijs gevolgd op mavoniveau. Die periode heeft erg geholpen bij mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik heb daar in de studentenraad en de toneelklas gezeten. Het leek mij toen nog leuk om kraamverzorgster te worden, waardoor ik een snuffelstage heb gelopen bij een kraamzorgorganisatie. Ik merkte dat het aspect schoonmaken in deze functie mij minder trok, omdat ik vooral met de zorg van het kind bezig wil zijn. Door voorlichting op school werd verteld dat ik ook de opleiding verpleegkunde niveau 4 zou kunnen volgen. Ik ben me daarom in het derde jaar gaan oriënteren op een vervolgopleiding en koos voor het ROC Mondriaan in Delft.

Ik vond daar simpelweg de sfeer erg fijn. Daarnaast was er de optie om stage te lopen in het buitenland, wat ik uiteindelijk ook ben gaan doen in Spanje. Verder ben ik gewoon echt op m’n gevoel afgegaan en heb ik gekozen voor een onderwijsinstelling waarvan ik verwachtte vier leuke jaren tegemoet te gaan. Ik had eigenlijk geen plan B, omdat ik zeker wist dat ik iets in de zorg wilde gaan doen.

Ik was nog vrij jong toen ik begon, namelijk 15 jaar, en zat bij mensen in de klas die al 20 waren. Ik werd heel erg geënthousiasmeerd door docenten die over hun eigen ervaringen vertelden. Mijn eerste stage was in de gehandicaptenzorg. Door mijn jonge leeftijd vond ik dit best spannend, want zonder ervaring moest ik ineens iemand verschonen. Maar juist doordat je in het diepe gegooid wordt, leer je het snelst. Ik liet het allemaal op me af komen en stapte er zonder al te veel verwachtingen in. Die tien weken zijn me uiteindelijk heel goed bevallen. Ook omdat de begeleiding vanuit school hierbij heel goed was en er altijd ruimte voor een gesprek was als je het even moeilijk had.

Het tweede jaar liep ik stage in het verpleeghuis in Delft. Dit was voor mij persoonlijk een minder leuke ervaring. Ik liep op een leerwerkafdeling stage met studenten van verschillende niveaus. Van sommige stagebegeleiders had ik het idee dat ze mij niet op de juiste manier behandelden. Uiteindelijk leer je daar jezelf ook wel weer mee kennen. In mijn derde jaar ging ik voor vijf maanden naar Spanje om in het ziekenhuis te werken. Ik woonde in een dorpje met twaalf andere studenten. Dat was een hele gave ervaring. In Spanje zijn ze heel vrij, terwijl in Nederland veel protocollen gevolgd worden. Ik kreeg dus heel veel ruimte om handelingen te leren en leerde daarnaast werken in een ander zorgsysteem dan in Nederland. Uiteindelijk heb ik daar op heel veel afdelingen ervaring op mogen doen. In mijn laatste studiejaar liep ik nog stage in het Reinier de Graaf ziekenhuis in Delft. Hier leerde ik dus weer veel over de verschillen tussen Spanje en Nederland qua zorg.

Ik heb vanaf het eerste jaar gezegd dat ik dit ging doen en heb er geen seconde spijt van gehad. Voor je persoonlijke ontwikkeling is het goed omdat je ineens voor lange tijd uit huis bent. Omdat ik voornamelijk avonddiensten draaide, en de overige studenten veel dagdiensten, was ik ook veel alleen en leer je dus ook weer omgaan met jezelf.

Eigenlijk heb ik van elke stage wel vrij veel geleerd. Je ziet jezelf namelijk groeien. De eerste keer sta je onzeker op de werkvloer en bij volgende stages krijg je steeds meer zekerheid.

Ik ben twee jaar ambassadeur geweest voor de School van Zorg en Welzijn in Delft en één jaar voor het gehele ROC Mondriaan. Omdat toen de coronaperiode net was aangebroken, was het lastig om te bepalen wat mijn rol zou worden. Ik had heel veel ideeën, maar kon dus niet alles uitvoeren. Ik heb uiteindelijk veel filmpjes gemaakt over werken in bijvoorbeeld de gehandicaptenzorg en het ziekenhuis. Ook heb ik online opleidingen van het ROC Mondriaan gepromoot. Ik vind het leuk om de sector te promoten. Je hoort namelijk veel over ziekenhuizen en verpleeghuizen, maar er is nog zoveel meer dan dat. Daarom vind ik het belangrijk om mijn positieve ervaringen te delen in bijvoorbeeld de gehandicaptenzorg.

Een paar klasgenoten van mij liepen tegelijkertijd stage in het Reinier de Graaf ziekenhuis en gingen daar gelijk werken. Ik moest nog 20 worden en vond de tijd nog niet rijp om al te gaan werken. Ik wilde ook graag weten hoe de andere branches eruit zien, zoals de thuiszorg en de psychiatrie, zodat ik uiteindelijk een goede afweging kan maken van waar ik wil gaan werken. Daarom heb ik ervoor gekozen om nog een voltijd studie HBO-V in Rotterdam te doen, zodat ik in de stages bij die opleiding nog kan proeven aan de andere branches. Ik dacht: als ik de stage niet leuk vind is het na 20 weken voorbij. Als ik het wel leuk vind heb ik meteen een ingang bij een bedrijf.

Zeker. Ik kan een verkorte opleiding volgen omdat ik de mbo-opleiding al heb afgerond. Ze bieden daarnaast ontzettend veel stages aan, zowel in de buurt als in het buitenland. Ik merk dat ik veel voordeel haal uit mijn mbo-opleiding, omdat ik al meer praktijkervaring heb dan medestudenten die rechtstreeks van de havo komen. Uiteraard is daar niets mis mee, maar ik ben wel blij dat ik eerst voor het mbo gekozen heb en die praktijkervaring heb opgedaan. Het leuke aan het hbo is dat je veel meer de diepte in gaat over bijvoorbeeld de ziektebeelden.

Volgend jaar doe ik twee stages in een jaar. Ik wil dan graag weer naar het buitenland en dan het liefst iets in de gehandicaptenzorg in Curaçao. Ik merk namelijk op dit moment dat de gehandicaptenzorg mij gewoonweg heel erg trekt. Ik werk nu, naast mijn opleiding, al drie jaar in deze branche bij ‘s Heeren Loo met heel veel plezier en krijg veel banen aangeboden, maar blijf nog even op mijn huidige plek zitten. Omdat mijn werkgever connecties heeft met Curaçao, hoop ik daar dus stage te kunnen lopen. Die andere stage hoop ik dan in de psychiatrie of de thuiszorg te kunnen doen.

Ik heb bij WZH Hoge Veld gewerkt in de ouderenzorg. Dat duurde echter maar zes weken. Ik kwam er snel achter dat ik voor de ouderenzorg het geduld niet heb, dus ik wist dat dat niet mijn plek is. Dit terwijl anderen bijvoorbeeld weer geen geduld hebben voor de gehandicaptenzorg. Het is maar net hoe je zelf in elkaar zit.

Ik heb er wel over nagedacht om geneeskunde te studeren en dan arts te worden. Persoonlijk vind ik dat je dan verder van de patiënt af staat en dat vind ik niet fijn. Of nog verder doorstuderen een optie is, weet ik nog niet. Ik denk wel dat ik nog lang in de gehandicaptenzorg blijf werken, dus dan zou ik eerder kijken naar mogelijkheden om me in die branche verder te specialiseren.

Doen! Je kan blijven twijfelen, maar je weet het pas als je het hebt gedaan. De zorg heeft zóveel aspecten. Als een stage in het verpleeghuis jou niet bevalt, moet dat geen reden zijn om helemaal te stoppen met een carrière in de zorg. Elke ervaring helpt jou in je ontwikkeling. Ik geloof dat er voor iedereen wel een branche is waarin hij of zij gelukkig wordt.

Heb je vragen over het werken in Zorg en Welzijn, ben je op zoek naar meer informatie of kun je de hulp van onze loopbaancoaches gebruiken? Meld je aan voor Sterk in je werk. Het is helemaal gratis en bij jou in de buurt. Onze loopbaancoaches helpen je graag!

Dit interview is geschreven voor Het Zorg en Welzijn Plein en met toestemming geplaatst.